Czy to naprawde ja?
Wroc, nie bede pisac nic co moze byc niezrozumiale. Chyba mam na mysli to, ze sama siebie nie poznaje. Jestem w snie, wiecznym snie (i tak jest to niezrozumiale,0). Zyje, wcale nie pelnia zycia.
Czy czuje sie samotna? Nie mialam okazji nad tym pomyslec. Caly czas boli mnie ze zaniedbuje bliskich.
Dzisiaj spotkalam sie z moja klasa. Heh, myslalam ze w koncu wiekszosc wydoroslala. Okazalo sie ze 56% dziewczat stracilo cnote i tylko o tym nawijaly przez 30 minut podczas przemowy dyrektora. Mi pozostalo tylko ladnie sie usmiechac.
Musze przyznac ze widac od razu kto dobrze wypoczal. Podkrazone oczy wcale nie musza byc oznaka zmeczenia, tylko na przyklad kilkunocnej eskapady po "najlepszych" klubach nad morzem. To byla oczywiscie ironia, oczywiscie Ci co byli pod namiotami moga sie ze mna nie zgodzic.
Nic sie nie zmienilam, dalej jestem cyniczna i zla.
A teraz? Co moge o sobie powiedziec? Jestem spragniona bliskosci, jestem spragniona spokoju i czystosci. Nie chce spac, nie chce byc leniwa, chce po prostu byc caly czas w ruchu.
Obiecalam sobie ze zrobie wszystko aby ten rok pomogl mi w jakis sposob ulozyc sobie zycie z Toba. Chce zrobic jak najwiecej zeby czuc cos nowego. Nie chce zebys we mnie watpil, nie chce na to pozwolic.
Pamietam i...wiesz co.