Wpis który komentujesz:
otwieram rano oczy a w nich smutek.od tamtego czasu jak go zobaczylam jakos nie chce mnie opuscic.powraca ciagle i mimo ze niechciany drazy ma dusze.szkoda mi tego co bylo,mialo byc inaczej.mimo zaznanego szczescia dzis zatesknilam.dzis pierwszy raz bylo mi szkoda.pierwszy raz.to straszne.uklul mnie ich widok.fizyczna samotnosc w takich momentach jest wrecz okropna.nie wstydze sie mych mysli,nie boje sie ich,ale nie chce nimi krzywdzic.
Inni coś od siebie:
Nie można komentować
To stwierdzili inni:
(pomarańczowym kolorem
oznaczeni są użytkownicy nlog.org)
(pomarańczowym kolorem
oznaczeni są użytkownicy nlog.org)