11 września. Wszyscy dziś trąbią o tragedii sprzed roku. Wszyscy wspominają WTC i ofiary tragedii, przemówienia prezydentów i nowojorskich bohaterów. Wiem, to smutna rocznica. Przejmujące zdjęcia i reportaże w telewizji powodują, że słowa grzęzną nam w gardle. Ja jednak nie o tej tragedii chciałam napisać, ale o tym, aby ludzie wzięli się za siebie i pomyśleli o innej stronie medalu. Od owego pamiętnego dnia nagle wszyscy znienawidzili muzułmanów. Nagle wszyscy stali się pewnego rodzaju rasistami. Szczególnie Amerykanie, którzy przecież najbardziej znani byli z tolerancji. W końcu w USA znajduje się największa mieszanka ras i wyznań z całego świata. Ludzie!!! Zastanówcie się!!! Przed chwilą przeczytałam na jednym z nlogów zdanie: "Nigdy nie wsiądę do samolotu, którym lecieć będzie choćby jeden muzułmanin." Jezu!!! A cóż ten muzułmanin przeskrobał??? NIC! Ten muzułmanin jest winny tylko temu, że wyznaje tę samą religię, co terroryści, którzy wmieszani byli w zamachy sprzed roku. Ale zastanówmy się, ilu muzułmanów zginęło w WTC. Ile niewinnych muzułmanów zginęło w Afganistanie! To tak, jakbym oskarżała wszystkich Niemców za zbrodnie Hitlera, wszystkich białych za działalność Ku-Klux-Klanu... Rok temu to był szok. Padło z moich ust wiele okropnych słów pod adresem niewinnych ludzi. Przyznaję. Ale dziś muszę przyznać, że podziwiam tych wszystkich wyznawców Allaha, którzy żyją w Stanach, którzy pomimo tego, że wszyscy się od nich odwrócili, nie załamali się i żyją dalej, którzy sobie z tym radzą. Nie chcę, żeby ktoś pomyślał, że jestem zwolennikiem Osamy Bin Ladena, Alkaidy i Co. Potępiam ich jak każdy. Jedynie co, to bronię tych, którzy nagle przez swoje wyznanie zostali skazani na wyrzucenie ze społeczeństwa. Powstał rasizm XXI wieku, rasizm nie polegający na podzieleniu społeczeństwa wg koloru skóry, lecz wg wyznania. Zastanówmy się nad tym.

Pamiętajmy o ofiarach.
Pamiętajmy o bohaterach.
Pamiętajmy o tych, którym życie zmieniło się diametralnie.
Pamiętajmy o tych, którzy zostali niesłusznie oskarżeni.

Uczcijmy ten smutny dzień zapaloną świeczką i minutą ciszy...