Dzisiaj doszlam do wniosku, ze w tej chwili moje zycie jest idealne.
chyba pod kazdym wzgledem.
Zaczne moze od rodziny.
Otoz z rodzicami doszlam do takich relacji, ze nie roznia sie w zasadzie od tych z ludzmi w szkole.
To zncazy, juz bez skrepowania rozmawiam na tematy, o ktorych wczesniej nawet bym nie snila.
Z miskiem doszlismy juz do tego ze spokojnie moge go nazwac czlonkiem rodziny, a to zawsze byl dla mnie wielki problem. Jak to bedzie - przedstawic rodzicom chlopaka?
to takie glupie, ale teraz pod tym wzgledem jest idealnie
ciesze sie strasznie ze oni mu ufaja i mysle ze im tez jest lepiej ze swiadomoscia, ze jak gdzies wychodze to jestem tylko z nim i nie musza sie martwic ze zrobie jakies glupstwo z przelotnie poznanym chlopakiem.
Jest na tyle wygodnie ze oni lubia byc beze mnie. ida trzymaja sie za raczki, non stop caluja- to sa wlasnie moi rodzice.
Kocham ich za to ze tacy sa.
Szkola- tez jest fajnie, jezeli chodzi o nauke to juz zlapalam ten wlasciwy rytm i powoli sie zaczyna...
przyjazn- odizolowalam sie praktycznie od wszystkich, choc nie od wszystkich, od niektorych celowo, do innychy juz nie potrafie wrocic, a jeszcze inni sa caly czas ze mna,
powracaja starzy przyjaciele
dochodza takze nowe przyjaznie. To cieszy.
zwiazek- idealny. Jest chyba jak wino- im starszy tym lepszy, i nie bede juz przesadzac, w koncu az tak dlugi nie jest zebym mogla sie rozplywac, ale naprawde z czasem tak sie dotarlismy , ze teraz w swoim towarzystwie jest nam dobrze, i nawet takie dlugie chwile milczenia sa cudowne- i to jest wlasnie to.
Ja nie wyobrazam sobie jaki musialby byc powod zeby to nagle sie skonczylo, przestalabym wierzyc w cokolwiek..
aleto nie ten temat, jest cudownie i tyle.
co jeszcze?
hmm jakie sa jeszcze dziedziny zycia?
sport- he z tym to jakos zawsze na bakier stalam
pryroda- kochana jesien nadchodzi
wyglad - ehm, no tu bez komentarza
to tyle naprawde , zycie typowej polskiej nastolatki
w tej chwili uwazam za idealne