postanowiłam znowu zacząć pisać nloga. Wolna od jakichkolwiek powiązań z kimkolwiek. Nie chcę żeby ktokolwiek z mojego środowiska wiedział o nlogu. Chce uciec, a jednocześnie być z ludźmi. zawsze byłam sumą przeciwieństw.
a narazie w moim życiu nic ciekawego, mam przyjaciółkę, która powoli zaczyna sie ode mnie uniezależniać. olewać mnie? jeszcze chyba nie. zaczyna ufać innym. jestem tylko przystankiem.
ciesze sie ze jest z nia lepiej, a jednoczesnie nie umiem sie pogodzic z tym ze teraz nie jestem w jej życiu taka ważna. jestem zazdrośnicą. wystarczy wad na dzisiaj.
zresztą inni nie są lepsi, codziennie przez okno widze pokój jakiegoś chłopaka, który tylko telewizor ogląda i nic nie robi oprócz tego. a ja? rozmawiam z ludźmi, próbuję być miła i cierpliwa. nie zniechęcam sie tym, ze jakby nie patrzec oni mnie odrzucają.
jak to jest, że nigdy fizycznie nie jestem sama, a czuję się jakbym żyła na pustyni ?