wszędzie zostawiam trochę siebie jestem tu jestem tam ale tak naprawdę nie ma mnie nigdzie jestem w sobie zawsze tam gdzie pomyślę bo mogę przestać być tu zamknąć oczy by zniknąć schować się za drewnianymi drzwiami czy może uciec znów uciec bo to chyba jest ciągle uciekanie strach przed jednym miejscem gdzie już jest za dużo za wiele się wie otwórz drzwi do następnego pokoju gdzie choć przez chwilę będziesz rzeczywiście sobą z potokiem słów głupich dziwnych moich to nie filozofia nie poezja to są słowa których mam na raz za dużo

i nie bój się proszę że ktoś mnie skrzywdzi mnie nie ma więc nie można mnie zranić