W takiej chwili...

... kocham, nienawidzę, odwracam się na pięcie i odchodzię zostajac w miejscu, mówię tysiąc niepotrzebnych, koniecznych słów milcząc, zawieram w sobie cały swój kosmos, będąc jednocześnie jego elementarną drobiną, przez wieczność w ciągu ułamka sekundy...

zawsze...

obserwuję...

siebie z boku...

zatrzymuję...

podchodzę, poprawiam...

puszczam w ruch...

dalej...

[Spotkanie, część pierwsza, Dopracowywanie Rytuału]