Dziś w nocy weźmie Cię za rękę i przyprowadzi na wrzosowisko. Każe Ci usiąść i przyjrzeć się miejscu, gdzie kiedyś stała jej wieża. A później pomilczycie sobie w tym samym kierunku, moknąc w ostatnim wspólnym deszczu. Może zada Ci jeszcze jakieś pytanie, mimo strachu przed odpowiedzią. Może odpowiesz. Ona wysłucha, przecierając od niechcenia lśniącą powierzchnię maski, którą znów będzie zmuszona nosić przez cały czas.