Dostałam spam 10 powodów, dla których piwo jest lepsze od Jezusa. Stare i znane, wysłane do masy osób przez jakiegoś głupka. Jednym z adresatów okazał się człowiek głęboko wierzący, który nacisnął reply to all...

I nie dziwi mnie to ze dzis niektorzy wola
kufel piwa od Jezusa. Jak widzisz czlowiek sie prawie nie zmienil - bo kiedys wycenil Jezusa na 30 srebrnikow. [...] Nie dziwi mnie tez to ze po pewnym czasie piwo zaczyna byc wazniejsze od rodziny, przyjaciol, pracy, nauki, zony, meza, dziewczyny, idei - i nie licz na to ze wtedy pomoze CI jakis czlowiek. [...] I wiesz co musze Cie zmarwic - ten Jezus ktory dla Ciebie byc moze nie jest wart kufla piwa Kocha Cie z calym Twoim paskudnym zyciem i co wazniejsze tylko On wie jak naprawde kochac i pomoc czlowiekowi. [...]

Żeby brak poczucia humoru mógł być tak daleko posunięty, tego sobie nie wyobrażałam. Na śmieci z Sieci zawsze można liczyć - że w odpowiednim momencie poprawią humor.

Dwóm komentatorom jestem winna wyjaśnienie. Chafer, wybacz mi skasowanie Twojego przyjaznego wpisu. Nlog jest tak zrobiony, że tylko hurtem się da kasować komentarze, a w drugim komentarzu ktoś znający mnie osobiście nie uszanował mojego pragnienia względnej anonimowości i odezwał się do mnie... moimi prawdziwymi danymi osobowymi, a to mi się nie spodobało. Zaś do samej treści jego wpisu ustosunkuję się tutaj, bo wiąże się z logowaniem jako takim.

Napisał, że koszmar i że czemu się nie zajmę pisaniem harlequinów :,0). Problem harlequinowy czy też telenowelowy jest taki, że te wszystkie stereotypowe wydarzenia i uczucia przynależne tego rodzaju pisaninie zdarzają się w rzeczywistości. Wtedy, gdy są osobiste, gdy dotyczą ludzi, których się zna, gdy samemu jest się jednym z uczestników sytuacji - powodują prawdziwe przeżycia, przeżycia nieraz silniejsze niż ta prawdziwie piękna literatura. Przeżycia te są naturalne i nie ma sensu się ich wstydzić. Natomiast w książce lub na ekranie te same stereotypowe sytuacje i towarzyszące im emocje są banałem w tym sensie, że nie wnoszą nic nowego - ani pięknego estetycznie sposobu opisu, ani niezwykłości wydarzeń.

Log to nie jest książka i nie należy z niego usiłować jej robić. Koszmarem byłoby zmyślanie tego typu historii i usiłowanie ich przedstawiania jako jakiegoś rodzaju sztuki. Z tego względu nie zajmę się harlequinami. Gdy opisuję rzeczywistość, którą się przejmuję, ma to prawo bytu własnie ze względu na to, że jest to prawdziwe i że prawdziwy jest człowiek o tym opowiadający i jego emocje. Ma to w takiej formie prawo bytu wtedy, gdy się znajdzie dla tego odpowiednie miejsce i nie pcha się z tym tam, gdzie nie należy, czyli do książek, na łamy prasy i na ekran. Log, blog, nlog, weblog, jakkolwiek to nazwać, jest właśnie tą pogardzaną, ale ogólnie przyjętą formą dla publicznego opowiadania o swoim życiu i swoich uczuciach. Jego walorem ma być autentyczność, a nie piękno; osoba wymagająca może tu żądać zaledwie poprawności wyrażania się. Jeśli pragniesz publicznej dyskusji, komentatorze, zapraszam. Tylko bez tych danych osobowych. :,0)