Gross zu Sein...

W autobusie spotkałem dwoje Małych Wielkich ludzi. Z ich ust sączyły się Małe Wielkie słowa. Wymieniali je z Niemniejszą zaciętością. Słowa takie mogłyby wypełnić z pewnością piękną i wzniosłą świątynię, a pochodzić miałyby z ust Małego Wielkiego Kapłana, strojnego w Cudowne Szaty. Szkoda tylko, że w takowych świątyniach nie ma zupełnie Boga; wszystko jest do takiego stopnia na pokaz, że z czasem staje się jedyną prawdą i sposobem na życie. A i nie szata czyni lub zdobi człowieka. Zaś te słowa - nie niosły nic. Brak w nich było sensu...