setki myśli na sekundę już chyba nie potrafię zamykać swojego istnienia w literkach pojawił się mur ochraniający ból w środku więc zabijam go z zewnątrz codziennie ja i dwudziestu przyjaciół niszczymy opakowanie żeby dobrać się do dziwnych myśli zabić każdy ich strzępek taki mały rodzaj schizofrenii wymyślaj słowa których nie ma które nie-będąc wyżerają wiarę w to że radość tak po prostu może być
każda z tych myśli już jest mną więc zduszając je powoli zabijam siebie powoli znikam
tak naprawdę to mam wrażenie że już od dawna mnie nie ma