Nie wiem kim jesteś człowieku...
Przemykasz przez życie jak Cień - nieuchwytny
Masz twarz spowitą mrokiem...
Twą postać okrywa noc...
I tylko przez krótką chwilę pozwalasz się dostrzec
Ta chwila wystarczy, by spędzić sen z mych powiek
Bym już nigdy nie zaznała spokoju
W mym życiu pozostał Twój Cień...
Zbudzony wiatr potargał mi włosy
I trzasnął drzwiami kilku znajomości
Ty, znikając, zgubiłeś klucz do własnych drzwi
Których ja nie potrafię odnaleźć...

"Przed nami długa droga do wybranego celu.
Ocieramy się o siebie myślami.
Nikt z nas nie wie kiedy znów się spotkamy,
by popatrzeć na siebie przez chwilę.
Kiedy nadchodzi ta chwila...
Odprowadzamy się wzrokiem wzajemnie...bez słowa."

Kiedyś piasałam takie dziwne rzeczy. Niestety oryginalne rękopisy zaginęły. Saganek twierdzi że ich nie ma a ja jestem pewna że mi ich nie oddawała. Trudno. Na siłę nic się nie da zrobić.
Przepadł kawał moich wspomnień razem z tymi zapiskami...Kawał mojej, tej bardziej romantycznej części mnie. Już niestety nie do odzyskania :((