Być czyimś snem...marzeniem, westchnieniem, tęsknotą. Pragnę być...
Hmm zabawne...byłam wiele razy, ale nie tego westchnieniem, spojrzeniem którego chciałabym być. Chociaż perspektywy są coraz jaśniejsze...;]
Jak to było w „Notting Hill” – „Jestem tylko zwykłą dziewczynką, która stoi na przeciwko chłopaka, prosząc żeby ja kochał.” Czy jakoś tak :P Spodobało mi się.
Jednak mam dobre, pozytywne myśli i totalne zerwanie kontaktów z byłym facetem wpłynęło na mnie kojąco – była to lepsza z decyzji w moim życiu – nie ugięłam się. Czuję się rewelacyjnie i tylko czasem jeszcze „te” myśli przechodzą mi przez głowę – już nie powodują ucisku w gardle i żołądku. Uśmiecham się coraz częściej...
Dużo się pozmieniało – w serduszku zakwitł kwiatuszek?