Zatem obwieszczam wszystkim znanym i nieznanym, że oto moje zapiski ożywają na nowo. Cieszyć się czy smucić? A po co smucic? Czyż życie nie jest na tyle smutne, by jeszcze sobie dokładać? Ale pompatyczny ton mi się udzielił o tej porze... Kończę już te pierdoły pisać. Spodziewajcie się róznych rzeczy, sam się boję siebie, co też tu zamieszczę...
Czyżby koniec?
Koniec?
Czyżby...
...
...
...
Aaaaaaaaaa.......
...
...
...
DUP !!!

Definitywny koniec notki.