Szkoda, że jej nie ma – napisałaby mi pracę o orfickiej koncepcji człowieka. Na pewno by napisała. W końcu była na filozofii, tak? I nie tylko tam, z resztą. Dla niej to by był jeden, całkiem może przyjemny wieczór, a dla mnie strata czasu – postaram się żeby była jak najmniejsza.
Mam nadzieję, że to nie prawda, że oni tam wszystko widzą, co się tutaj dzieje. Nie do zniesienia byłaby myśl o permanentnej inwigilacji. Jakoś tak głupio, żeby czytała notkę o sobie. I wcale nie na „wszelki wypadek” napiszę, że tęsknię potwornie za naszymi rozmowami, wyjazdami, wypadami do kina. Naprawdę tęsknię.
Jeszcze długo ilość lat bez niej nie zrównoważy liczby lat z nią. A potem może się ktoś podobny pojawi, bo póki co wolne jest to miejsce.
Kolejne moje imieniny, kolejna rocznica.