przyszłam do domu z zajęć i z rozkoszą (acz bardzo, ale to naprawdę bardzo powolnie,0) zdjęłam z siebie płaszczyk, buty i całą tonę bardzo potrzebnych ubrań, wślizgnęłam się w lekko wytarte dżinsy, czarną koszulkę z białym napisem "policja" (dwustronnym! nawet nie śmiejcie krytykować!,0) i położyłam wymęczone nieco przez zbieg pewnych czynników ciało na łóżku. Odwróciłam twarz w stronę okna i po raz pierwszy zobaczyłam coś, co zawsze było, a w każdym razie zawsze, kiedy jasno świeciło słońce.
bo około 14 południowe słońce cudownie ogrzewa właśnie tą powierzchnię, na której stoi moje łóżko.
odwróciłam twarz do słońca, zamknęłam oczy i przez całą godzinę z kawałkiem udawałam, że jest lato:,0)
cicho, cichutko grała trójka i nawet na chwilę udało mi się zapomnieć o wszystkich niedostatkach polskiej jesieni:,0)
a potem słońce poszło dalej chowając się za krawędzią balkonu, a w radiu padły słowa: "Czy zima i w tym roku zaskoczy drogowców???"
NO BA! przecież w Olsztynie już spadł śnieg!

end