Smutno mi.
Taki jakiś żal ma wiekszą przewage nade mną.
Są momenty, że kiedy tak się patrzę na coś mam ochote wybuchnąć przeokropnym płaczem.
Znów czuję to uczucie, że spadam w dół.
Jem na siłę.
Muszę, żeby następne spodnie nie były na mnie za szerokie.
Wszystko mnie przerasta, a ja się czuję tak jakbym nie miała na to wpływu.A mam.Lecz chyba brakuje mi tej wiary w to, że starczy mi sił.Zbyt szybko się poddaję.
Nienawidzę porażek zyciowych.
Nienawidzę sytuacji, przez które się cierpi.
Wiem, że nic nigdy nie będzie idealnie.
Lecz jeżeli dalej ma tak być proszę..nie pojawiaj się więcej w moim życiu.
To wszystko wraca jak bumerang.Tylko, że ja czuję się jakbym nim dostawała w twarz.