SAMOTNOSC choroba naszego pokolenia,samotni z wyboru?
Popatrzcie ile macie znajomych a pozniej pomyslcie ile z nich jest w zwiazku z druga osoba pewnie mozna policzyc na palcach, czyzbysmy mieli zbyt duze wymagania od siebie i od innych?Czy moze poprstu to wszytsko nas przerasta i sie boimy jakiegokolwiek zaangazowania?A moze poprostu tak jak mi powiedziala dzisiaj pewna osoba wszystko zalezy od stanu twojego porfela, posiadania samochodu, wygladu i tak dalej? Zalosne ze te rzeczy sa teraz najwazniejsze a gdzie sie podzialo zainteresowanie tym co jest w nas, nasz stan ducha? No wlasnie gdzie?
Wiec doszlam do wniosku ze dam sznase na rozwinie tego "zwiazku" bo jak nie to za 10 lat male szczerbate bachorki beda wytykac mnie palcami i krzyczec za mna"stara panna" a ciotki szczypac w policzek i pytac sie kiedy przyprowadze kolege na obiadek...zartuje oczywiscie, ale smutne jest to ze wsrod was widze ludzi zyjacych w pojedynke.