Jadłam sobie wczoraj spokojnie naleśniczka z bitą śmietaną i konfiturami malinowymi babcinej roboty, kiedy matka jak zwykle postanowiła mnie zaskoczyć:
Matka:
Ubieraj się i do kościoła idź na mszę.
Ja:
Pffff ( oraz inne onomatopeje, których brzmienia polskimi znakami oddać nie potrafię ,0)
Matka:
Ja nie żartowałam, masz tam iść i się pomodlić żeby chociaż jeden dzień w piekle mieć lżejszy. Tyle grzeszysz że i piekło to dla Ciebie będzie jak wczasy.
Ja:
Na pewno nie żartujesz ?
Matka:
A niech Cię wszyscy diabli wezmą!!!

A na cholerę mi lżejszy dzień ? Piekła i tak nie ma, a nawet jeśli jest to wolę je od nieba. Tam chociaż będzie towarzystwo doborowe a nie sami nudziarze. A biorąc pod uwagę moje skłonności do ludzi niezbyt grzecznych to piekło zostało stworzone dla mnie. A jeszcze te diabły....Ponieważ jestem z natury miła i uprzejma to matkę tylko wyśmiałam. Sytuacja ta dobitnie pokazuje że matkę zaczyna nadgryzać już demencja.. Sama nie wie gdzie kościół jest a mnie wygania. Oczywiście się nie wybrałam.