... siedzę bezmyślnie przed monitorem, szlifuję blogowe bruki i zmęczona się czuję duchotą w powietrzu, pustką w głowie, brakiem jakichkolwiek podniet. I świeci mi most ulubiony w oddali i myślę, że w sierpniu zobaczę się i pogadam z Taką Jedną, co jak otwieram Jej archiwum, to ściska mnie mocno w środku. Myślę jeszcze, że blog ten niekoniecznie jest mi potrzebny. To bardziej istotne dzieje się gdzieś indziej, to tutaj to fusy tylko.