nienawidzę siebie takiej, jak mnie telepie w środku, jak wszyscy pytają, dlaczego trzęsą mi się ręce, a dlaczego nie jestem uśmiechnięta, a że smutno patrzę- mówią- i jeszcze inne takie. nie umiem wam wyjaśnić- dlaczego. mam takie dni. takie, że tylko wyjść bez słowa, iść gdzieś, byle przed siebie, byle dalej od tej codzienności, od tej cholernej nicości, zatracić się w innym, mieć jakiś cel, mieć coś ważnego dla siebie.
nie mam. no nie mam.
wszystko wyprane z kolorów; rutyna przykleja mi się do mózgu, wciska jak psie gówno między rowki w podeszwie buta.
tak. mam parszywy nastrój.