dawno nie malowałam paznokci. dzisiaj za to pokryłam je emalią, którą nazwałam aortoczerwoną.
mam o dziwo spokojnie na linii ja- była praca, ja- byłe zobowiązania, ja- byłe coś, czymkolwiek było może, czy nie było.
siedzę w ciszy czterech ścian, nade mną wisi tylko tykanie zegara. ale nie jest to złe tykanie. słyszę mój dom, zaprzyjaźniam się z nim na nowo, słucham tych stukań, szczekań i wszystkiego, co działo się dotychczas pod moją nieobecność.