ŻAL
Macie tak wiele… Doceniajcie to… Czasem chciałabym wejść do czyjejś głowy i zobaczyć, co się w niej kryje.. Chciałabym mieć moc zmieniania ludzkich myśli.. Tyle posiadacie, nie macie nawet świadomości jak wiele. Ten, który cierpi, zazdrości drugiemu szczęścia, a ten, który jest szczęśliwy pragnie go coraz więcej. Zaczęłam myśleć teraz jak małe dziecko… Wymyśliłam sobie swoją bajkę na pocieszenie. Podzieliłam ludzkie życie na dwie części. Pierwsza część to czas, kiedy jest się kolejno: niemowlakiem, dzieckiem, nastolatkiem, zależnym od rodziców, a druga część to czas, kiedy posiada się już własną rodzinę, męża i własne dzieci. Pocieszam się myślą, że jeśli cierpi się w pierwszej części swego życia, to w drugiej czeka szczęście.. Zaczęłam tłumaczyć sobie wszystko.. Usprawiedliwiam, choć sama nie potrafię poskładać swojego życia, a raczej mój wpływ i moje wszystkie siły i nadzieje, jakie wkładam w szczęście, lub, chociaż w spokój, nie skutkują. Zamieniłabym się z kimś moimi myślami, które nie dają mi spokoju, moim życiem choćby na jeden dzień.. Maskuję, ale w samotności i w ciszy oczy me zaszklone łzami.