Nabralam ostatnio wiecej pewnosci..i wiary we wlasne sily! robie postepy..w okazywaniu sympatii samej sobie :,0) juz sie tak nie przejmuje jak kiedys..nabralam dystansu do swoich przywar..i niedociagniec! mam nowe cele..i plany..wciac mysle o PrAwKu..FCE..StUDiACh..PrAcY w WaKaCjE..i jeszcze o czyms..aby powiedziec jednej osobie..jak bardzo ja kocham! to nie jest taka namietna milosc..w polaczeniu z pozadaniem..ale raczej dojrzala..ktora przyszla z czasem..jak na ironie! i chociaz ta osoba..nie czuje tego co ja..to jednak milosc to cos pieknego..wiec pragne Jej o tym powiedziec..moze kiedys! bo ta mysl mnie przesladuje..i katuje dusze! a jak wyrzuce to z siebie..to chyba bedzie mi lzej..i moze w koncu zaznam troche spokoju! tylko..ze latwo powiedziec..a trudniej zrobic..i to mnie wlasnie dobija..ze czasem konczy sie tylko na slowach..eh! tylko..ze ja sie jeszcze boje..powiedziec o tym..co lezy na dnie mojej duszy..i serca! i ciagle meczy mnie rada mojej Mamy: "PaMiEtAj BaSiU! FaCeToWi NiGdY cALeJ dUpY NiE pOkAzUj" zakotwiczyla sie ona w mojej glowce..i kierowala moim postepowaniem..przez cale zycie! lecz teraz widze..ze wyszlam na tym jak Zablocki na mydle..wiec moze czas zmienic taktyke..i przyjac jakies nowe reguly gry :,0) jezeli moje uczucia osiagna stan apogeum..to wtedy juz bede wiedziala co robic..bez zastanawiania sie..i analizowania! bo DoBrZe WidZi SiE tYLkO sErCeM :,0),0),0),0)