na przystanku tramwajowym patrzył na mnie chłopiec. bez imienia. taki blondas, smyk z lizakiem przyklejonym do nosa. a może to była landrynka taka wielka?
schowany za cukierkiem malec z głową jak przekwitły mlecz.
"buziaka daj"- mówił zza tego cukru czerwonego skondensowanego.
serio.