Rano jest nieco lepiej. Ale rano zawsze jest lepiej. Za plecami śpią domownicy i można posiedzieć w ciszy przed kawą czego przez cały dzień nie uświadczę. Słychać tylko ciche pochrapywanie faceta i lekki oddech syna. Boję się stanów wczorajszych. Ten ból jest tak ogromny, że czasami mam wątpliwości czy sobie poradzę i czy nie wyląduję u psychiatry. To dziwne, ale niby wszystko powinno grać. Mam wspaniałą rodzinę. Rodziców, których ubustwiam. Nie jesteśmy bogaci ale mamy co jeść i starcza jeszcze na neta. Mam świetnego małego synka, własne mieszkanie. Zajmuję się domem...i...i wszystko to nie jest tak jak być powinno... Ehhh budzą się, dokończę później.

Ciekawe ile osób piszących na nlogu posiada jeszcze inne blogi i jak różnią się one od siebie...