No i stało się... mam swojego bloga...

Nie wiem czy ktoś mnie będzie czytał, jeśli tak z góry uprzedzę, że najprawdopodoniej będzie to pewien rodzaj terapii, radzenia sobie z własnymi problemami poprzez przelewanie ich na strony www...Śmieszne, kiedyś ludzie pisali pamiętniki, które zawsze bezpiecznie nocowały pod poduszką autora...

Chciałabym napisać coś optymistycznego...
...że cieszy mnie świecące jeszcze nieśmiało słonko szykujące sie na nocny odpoczynek [oczywiście w mojej strefie czasowej ;,0)]
...że kwiaty które właśnie mama przywiozła z dziełeczki pachną tak cudnie, że na mojej twarzy gości uśmiech...
...że wiem, że jutro będzie dobry dzień...

ale napisze tylko że jestem strasznie samotna...

Uświadamiam to sobie każdego ranka, każdego wieczora.... i nie mam już pomysłów jak to zmienić...

.." wiem, że dzisiaj nie kończy sie świat
że ból kiedyś minie..
zagoi rany czas...
wiem że jeszcze
przede mna jest wciaż
to co najpiękniejsze..." chce wierzyć w to....

To malutka parafraza słów pewniej piosenki...
Dla wszystkich smutków podobnych do mnie:,0)