a tak naprawdę to nagle zatęskniłam do tego czasu, kiedy wstawałam jakimś zasranym ranem, szłam w ten ciemny niby- ranek z muzyką w uszach, paliłam papierosa za papierosem i stukało we mnie wszystko radośnie na myśl, że za parę godzin wstanie dzień.
właściwie to nie wiem, skąd ta tęsknota, bo to wcale niefajny czas był, ale spacery tuż po czwartej wspominam z rozrzewnieniem niejakim.
i dźwięki z tych zajebistych słuchawek, co spokojnie mogą robić za nauszniki. no bajka.