Jedenaście minut.

Tylko niecały kwadrans. Dla Nas życie składa się z jedenastu minut. To nasza miara czasu. Fizyk powie, że duża masa zakrzywia czasoprzestrzeń. Ja napiszę, że ciężar duszy zakrzywia czas. Właśnie do jedenastu minut.

To nowy dziennik. Ale jest w nim coś szczególnego, wyróżnia go na tle dziesiątek innych. Ten dziennik opisze wspólne życie. I będzie Ich wiernym powiernikiem do końca... dopóki utrzymają w ręku elektroniczne pióro.

Za 50 lat zaczniemy go czytać od pierwszego wpisu. Od pierwszych jedenastu minut. Bo Ja znam koniec tej historii. Ona go napisze.

A pleców dalej nie moge dotknąć. Cholerne słońce. W pracy zapytają się... Hawaje czy Hiszpania. A ja powiem, że wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej i słońce nawet tak jakoś świeci po swojsku.

Jedzenie lodów ogłaszam od dziś za erotyczne przeżycie. I mam emotikona na zdjęciu...Hurraaaaaa!!!