ech.... weekend byl fantastyczny, tylko ze..... dzis od poludnia zaczalem miec jakis wisielczy humor... ale kulminacja nastapila w pociagu jak wracalem.... ale zaczne od poczatku, tzn. musze sie cofnac w czsie jakies 15-20 lat. kiedy mialem 5 lat moi rodzice sie rozwiedli... ja z siostra dla dobra dziecka zostalem przez sprawiedliwy sad PRL'u przyznany mojej mamie. jest to kobieta o dosc rozachwianej psychice. Klocila sie ze wszystkim sasiadami, z ludzmi z pracy. Negowala wszystkich znajomych mojej siostry i moich. Nigdy nie moglem miec dobrego kumpla, nie mowiec juz o przyjacielu. Jak sobie wymysli cos calkiem urojonego to koniec. Przez cztery lata podstawowki, trzy razy musialem zmieniac szkole... ale w wieku 11 lat, moj ojciec zmadrzal (przestal pic, itp.,0) i sad jemu przepisal akt wlasnoci na moja siostre i mnie. Tam w miare spokojnie spedzilem kolejne 12 lat. Pozniej wyprowadziem sie i przez jakis czas znowu mieszkalem z matka. Ale tej kobiety nie jest nic w stanie jej zmienic. I efekt jest taki, ze sama jej obecnosc dziala mi na nerwy... I dzis spotkalem ja w pociagu. Wymienilismy chyba z dwa zdania i juz zaczalem na nia warczec... Pozniej zaczalem udawac ze spie.... Wkurza mnie to, gdy wysiadla, poczulem sie ja smiec... przeciez ona jest moja matka a ja sie jej wstydze i unikam.... jak moge miec szacunek dla sameg siebie, jesli nie szanuje swoich rodzicow? Ojca tez to dotyczy... co prawda w inny sposob to wypracowal, ale tez osiagnal ten stan... nie wiem... czasami marze zebym mogl zaczac z czysta kartka. Zapomniec o wszystkim, zebym nie wiedzial jak sie nazywam i gdzie jestem. Byc czlowiekiem bez przeszlosci i bez rodziny... a najwieksza obawa jest to zebym nie popelnil tych bledow, ktore widzialem u swoich rodzicow, w swojej rodzinie ktora zakladam.... ale wierze ze mi sie uda. Justyna jest kochana i jest niesamowitym wsparciem. Musze tylko skutecznie walczyc z moimi humorami... Uda nam sie stworzyc cieply, radnosny i spokojny dom. Wierze w to.

=====