_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_
Psia mowa :)

Możesz być pewien, że twój wierny przyjaciel nie powie ci w ludzkim języku, o co mu chodzi. To ty musisz poznać jego “mowę”, jeśli chcesz się z nim porozumieć. Pies “rozmawia” swoim ogonem, uszami, pozycją ciała, szczekaniem, piszczeniem czy warczeniem. Czy potrafisz właściwie odbierać dawane przez niego znaki?

Zwykle twoją uwagę w czasie spotkania z psem przykuwa przede wszystkim jego pysk. Gdy zwierzę spogląda na ciebie przyjaźnie i otwarcie, jest pewne siebie. Natomiast uciekanie spojrzeniem świadczy o niepewności oraz zastraszeniu. Patrząc prosto w oczy i marszcząc przy tym brwi, czworonóg daje ci do zrozumienia, że jest niezadowolony ze spotkania z tobą. Pewny siebie pies, któremu coś się nie spodobało, unosi też wargi odsłaniając zęby, a skóra dookoła jego nosa układa się w fałdy. Zwierzę nastawia również uszu i otwiera pysk . Spoglądanie komuś prosto w oczy bywa także wyrazem sympatii, ale wówczas czoło pozostaje gładkie. Wiele informacji psy przekazują operując głosem. Można przyjąć, że szczekanie jest wołaniem innych członków sfory o pomoc. Pies bardzo odważny nie będzie tracił energii na szczekanie, ale od razu zaatakuje. Jedynie zaniepokojony osobnik “wzywa posiłki”. Im więcej szczekania, tym bardziej przestraszony jest pies. Nie należy sądzić jednak, że zwierzę nie zaatakuje!

Skamlenie jest wyrazem żalu, tęsknoty, niekiedy prośby. Warczenie natomiast oznacza agresję. Warto brać je poważnie, gdyż spotkanie z psem, który wydaje takie odgłosy, może okazać się groźne. Często wysokość tonu warczenia zwiększa się wraz z nasilaniem się agresji zwierzęcia.

Pies spokojny trzyma wysoko głowę, ogon zwisa mu bez napięcia, jego szczęki są rozluźnione, język niekiedy wywieszony, porusza się swobodnie. Gdy podopieczny chce się z nami bawić, podskakuje do przodu i tyłu, czasem szczeka lub popiskuje. Może podawać łapę, przekrzywiać głowę na bok, szturchać nas nosem. Bywa także, że delikatnie chwyta naszą rękę zębami. Często “przykuca” na przednich łapach (jego grzbiet wygina się w łuk) i zawzięcie macha ogonem. Gdy podkurczy też tylne kończyny (chodzi na niskich łapach), przyjmuje pokorną postawę wyrażającą uległość. Jeszcze wyższy jej stopień okazuje pies, który przewracając się na grzbiet, odsłania podbrzusze. Jego uszy są wówczas lekko uniesione, a ogon podkulony. Jak zatem widać, repertuar psich gestów i znaków jest bogaty i warto go poznać.