Dzisiaj rano znalazłam martwą osę zaplątaną w moją leżącą na parapecie spódnicę. Stworzonko wyglądało jak skamieniałe. Wyrzuciłąm ją przez okno. W spódnicy tkwiło żądełko, długości kilku milimetrów.
I jakoś tak chwycił mnie za gardło ten widok, przczucie śmiertelnej i beznadziejnej walki.

Kończę studia, piszę pracę magisterską, w pracy proponują mi etat, na uczelni studium doktoranckie... a ja nie wiem czego chcę. Zdaję do Łodzi a tez czasem ogarnia mnie niepewność... czy tego chcę, czy tylko uciekam od innych rzeczy. Takie tam przełomowe momenty. Tylko coraz mniej wolności, coraz więcej konieczności.