Widocznie tak musiało być.
Kolejny raz czegoś się nauczyłam.
Jedynie jakie myśli przychodzą mi na określenie tej sytuacji 'gdy zamkneles drzwi, zegar dalej bił.Czas nie stanol w miejscu, nie bylo mi żal'
Przyznaję, że mimo iż usiłuję pokazać, że jestem twarda ...gdzieś w środku dalej nie moge się pozbierać.
Kiedy przed oczami ukazują się bardzo wyraźne obrazy,łzy same napływają do oczu.Ale to chyba i z radości, że było tak miło, i ze smutku,że przemineło.
Jak to powiedział mój kolega 'czas leczy rany, lecz blizny zostają' dla mnie taka blizna będzie przypominać mi bardzo wiele.