Tłum fanów oczywiście trzymał kciuki, przygryzał wargi i modlił się do bogów w mojej intencji. I oczywiście wszyscy z zainteresowaniem dopytywali, jak poszło. I nie wmawiam sobie, tylko wpajam odpowiednie nastawienie, daa. ;)

Na najprostsze pytania Dziekan Zajączek lubi odpowiadać "chwilę, muszę to przemyśleć", a odpowiedź podać w formie prawie niemożliwej do przetrawienia i zrozumienia. Ale już za drugim razem w głowie świta, o co temu człowiekowi chodziło. Pewnie dlatego przez godzinę przyjął aż trzy osoby.
Na wydziale nikt nie wie, co się dzieje i dlaczego: kobiety w dziekanacie modlą się do nas, żebyśmy w przyszłości "normalnie wszystko załatwili", bo z takim natłokiem różnych pomysłów i rozwiązań, jakimi Zajączek je (i nas) obdarza, niedługo stracą zmysły. Jakoś się im nie dziwię. Zajączek chyba sam do końca nie wie skąd?, po co? i dlaczego? ma być tak, a nie inaczej. Jak zrozumie i uda się mu to wytłumaczyć choćby jednej osobie, to pewnie go awansują na rektora. Albo wręczą Nobla, w jakiejkolwiek dziedzinie. Ewentualnie uraczą go kaftanem i pokojem bez klamek.

Doktor, z którego jest zacny człowiek, "ma łeb", słucha jazzu i zna się na winach (niekoniecznie chateu de jabol, rocznik bieżący), kolejny raz okazał się spoko-luz ziomem, za co niech chwała mu będzie po wsze czasy.

Teraz tylko tego nie zjebać i będzie można zmiejszyć dawke prozacu. ;)

Całkowicie nie odstawię, bo jeszcze te "parę" rzeczy trzeba będzie jakoś załatwić/naprawić. Ale czasu na to potrzeba czy coś.

I ostatecznie mogę pożegnać się z kolejnym marzeniem z serii "bez tego duuulpa, a nie samorealizacja" (z którym to już w tym miesiącu?), bo zdanie "Będę studiował arabistykę" to chuj, nie tautologia, używając jakże obrazowego sformułowania, lansowanego podczas edukowania brata.

W piątek kończymy pucz zwany także Toruńską Rewolucją Pażdziernikową, a ja pragnąłbym kultywować tradycję innej znanej rewolucji i wzorem Jakobinów obalonym ścinać głowy. Może się uda. ;)