Aha, jeszcze jedno - dopiero teraz przeczytalem nloga w ktorym pisze, ze ja nie moge sie od niej odczepic, od niej znaczy od mojej bylej, znaczy sie od Kasi, o ktorej tyle pisze. I co postepuje bez honoru, ze nie moge sie z tym pogodzic ? Moze poszloby latwiej gdyby od razu powiedziala wszystko wprost. Moze byloby latwiej gdyby mowila szczerze. Bo jak sie nad tym zastanawiam to cholera ni jak nie moge tego polaczyc w calosc, wszystko sie rozlatuje. Dix, kazdy ma wlasne uczucia, ktore sie w nim klebia. Mnie ludzie kopia, pomiataja mna, smieja sie ze mnie, a mimo wszystko wybaczam im. Wiecej - jak o cos prosza to pomagam ... jesli tylko moge. I powiecie, ze jestem glupi i ze daje sie wykorzystywac. Ale jesli da sie w ten sposob uniknac walki i sporow to wole byc wykorzystywany, zeby inni nie musieli cierpiec. Poza tym wierze w niemozliwe, w to na co nigdy nie ma nawet najmniejszych szans. I co lepsze - bardzo czesto moja wiara pozwala mi osiagnac to co wydawalo mi sie niemozliwe. I niech mi teraz ktos powie ze wiara nie daje sily. I mimo iz moja (moze to zbyt wiele powiedziane,0) Kasia nie chce mnie. Powinna zdac sobie sprawe, ze to nie tak latwo zapomniec. W koncu to sie nazywa milosc, najpotezniejsza sila na swiecie, nie znika ... a juz napewno nie od razu.