Tak tu spokojnie... Wies, wyciszony dom wsrod zieleni, wykoncyony w drewnie, pelen roslin, urzadzony tak, ze wszystko jest pod reka, nic nie wyglada na zuzyte lub uszkodzone. Lezak ogrodek, melodyjna muzyka ze wszystkich stron swiata, pyszne posilki. Jedyne obowiazki to wstanie rano, troche pracy w ogrodzie i pojscie spac. Wymarzone miejsce... Jesli gdziekolwiek da sie ukoic nerwy, to wlasnie tu. Zwlaszcza w taki sloneczny, nie za goracy letni dzien. Niemniej jednak ja swoj bol i niepokoj przywiozlem w srodku i stamtad one pochodza. Chwilowo zapominam o nich, ale przypominaja o sobie, kiedy zaczynaja mna trzasc. Nie ma przed nimi ucieczki. Nie ma odkupienia. To normalne, prawda? Czasami wierze, ze ze mna jest wszystko w porzadku i to "tylko" taki pech (przykry entropiczny ciag hryj,0). Czasami z kolei wydaje mi sie, ze cos jest ze mna nie tak i po prostu musze to naprawic (ma ktos moze plik zrodlowy mumika? ;> ,0). Czasami jednak mysle, ze tak na prawde to wszystko jest nie tak i ja nie jestem wladny tego zmienic. Ciekawe na ile mi jeszcze starczy uporu i zaslepienia, zeby odrzucac te ostatnia mozliwosc.
   Ciekawe, czy bol rzeczywiscie mozna wspolczuc, czy to sa tylko wyobrazenia. A jesli mozna, to czy odczuwanie go, umniejsza w jakis sposob cierpienie osoby chorej. Co prawda czytalem o plemieniu, gdzie mezczyzni odczuwaja zamiast kobiety bole przed- i poporodowe, meczac sie okrutnie i nierzadko mdlejac, a kobiety przychodzily z pola tylko na czas porodu i zaraz potem wracaly radosnie znow do pracy. To nawet bylo w rzetelnej publikacji opisane (bo nie wspominam juz w ogole tych opisanych w brukowcach pokroju "Focusa", czy "Nie z Tej Ziemi".,0) Jednak kilka lat liceum i studiow nauczylo mnie, ze nie nalezy w pelni ufac wiekszosci wszelkiej nauki.
   Jesli chodzi o moja komunikatywnosc, to owszem, jest ona niska, gdyz na ogol przejawiam zupelnie inny zestaw zainteresowan, reakcji i gustow niz rozmowca - to ma do siebie osobowosc autarkiczna (odcieta od swiata,0). Jednak ze wzgledu na potrzebe bycia wsrod ludzi przyswajam (lub odnajduje w sobie,0) stopniowo wzorce zachowan i emocji przystajace do wystepujacych w otoczeniu. Mozna zatem probowac sie ze mna komunikowac. Jest to nawet zalecane. Jednak na razie reaguje jedynie na sygnaly werbalne. Jesli zostane oswiecony co to sa te sygnaly niewerbalne, to pewnie zaczne na nie reagowac.