Dziś sobie jadę autobusem i taki piękny obrazek: wisi sobie plakat, z napisem:
Czy złości cię, gdy ktoś ci mówi, że pijesz za dużo?
Czy masz wyrzuty sumienia, że wypiłeś o jeden za dużo?
Czy kiedykolwiek skłamałeś, by móc wypić? (itd.)
/to była reklama jakiegośtam ośrodka pomocy dla alkoholików, wiadomo zresztą/

... kurcze. Masakra.
powinnam znaleźć klub Anonimowych Żarłoków w moim mieście i tem chodzić? może jestem przewrażliwiona na tym punkcie, ale wszystkie te powyższe zdania z prospektu, pasują do mnie (oczywiście po zmianie obiektu uzależnienia). To mnie trochę uderzyło.
Już nie mam żadnego samozaparcia. Zero. Wkurza mnie to! Ile to już lat? Trzy? Cztery? A ile przede mną?
może i poszukam tego klubu AŻ?
bo do psychologa nie chcę iść. Byłam już, i... no comment.
Ach, no i oczywiście nie poszłam dziś na zajęcia. ZAJEBIŚCIE.
czytam sobie w książce, że Słowianie mają tendencję do roztrząsania własnych problemów itd.
Ha, jak to miło się dowiedzieć że jestem najzupełniej normalna i przeciętna. To co, mogę już się zacząć wplątywać w sprawy damsko-męskie? Eee, nie chce mi się.
Jak to w jakiejśtam piosnce kiedyś było "nie mam siły na zabawę w miłość"
Zresztą, po co mi facet. Mam kota.