Przez wiekszosc czasu siedze w zamknietym swiecie. Tylko ja i moj umysl. Chwilowo nie mam innego wyjscia. Moje wczesniejsze zycie tez w wiekszosci tak wygladalo, choc mi sie to wcale nie podoba. Zbyt malo przebywam z ludzmi, nie umiem zgadnac co ktos w danym momencie czuje lub mysli, nie umiem nawet przewidziec jak zrozumie moje slowa. A ja nie umiem jednak zatajac czegos. Wczesniej czy pozniej to ze mnie wyjdzie. Staram sie, zeby bylo zwykla notatka, tylko to jakos uparcie nie wychodzi. Tak bardzo chcialbym przestac byc potworem.

Przepraszam