Palcami przeczesuję przydługą grzywę, sobotnie zmęczenie wdziera się w niedzielę i proponuje ugodę w postaci paru godzin snu. Gdziekolwiek - na stole, podłodze czy w położonym piętro niżej łóżku. Przypomniał mi się mój ostatni telefon, twoje zdziwienie a potem spokojny głos mącony przez niedoskonałości techniki telekomunikacyjnej. Nie ma cię tutaj. Wiem dobrze jak cię szukać i co zrobić, żeby cię znaleźć. Nie idź tam. Dla świętego spokoju swojego i jej, nie idź tam. Nie pójdę, ale święty spokój nie nastanie. Co powiesz na wizytę w zaśnieżonym lesie marzeń?