Wczoraj pra-pra-pra premiera filmu, a właściwie Teatru Telewizji, napisanego przez mojego przyjaciela P. Przyjaciel P. pracuje u mnie. Teatr zrobili z DK ( reżyseria,0) i JŁ ( zdjęcia,0). JŁ i P robią dla mnie WOKANDĘ. Ale fajnie było. I teatr niczego sobie - to właściwie pieśń wielozwrotkowa ze stalinowskiej Moskwy z refrenem o samobójstwie ze strachu. tytuł "Gwiazdy i los człowieka". Zamachowski, Kondrat, Stalińska, Walczewski, Wardejn, Pawlik - same Wielkie Twarze. Gości na zamkniętej pra-pra-pra-premierze liczba zamknięta. Niewielka sala projekcyjna na Racławickiej, winogrona, wino, i duperele. Trochę znajomych. I aktorka Dorota S. - miło spotkać po wielu miesiącach. Ściskania, tirli-tirli, a pamiętasz...., pamiętam, a pamiętasz...., pamiętam.... Ech, tak było wtedy, pamiętam. Pamiętam i więcej, pamiętam też to napięcie na Twoim tarasie. A poza tym zrobilismy kiedyś z Dorotą świetny program. Jedyny z serii, bo tamta telewizja zbankrutowała.