Czasami mam wrazenie, ze moja przekora mnie zabije. Lekarz bedzie mowil, "Niech pan jeszcze wytrzyma chwile, prosze zostac z nami" a ja, na zlosc, umre.
Przekora jest odruchowa i w jej wyniku czesto zachowuje sie niekonsekwentnie - jesli nie mam w czyms ugruntowanych przekonan, to mam przeciwne niz ma rozmowca.
Co za cholerna przypadlosc!