wczorajszy dzień to miało być teraz albo nigdy, wyszło że jak nie wiesz co chcesz to nie dziw się że nie wiesz co dostajesz. taka refleksja mała. Mała boczna uliczka na drodze każdego ciągnie jak zabawka pozostawiona przez innego dzieciaka. Niby nie można ale czemu nie? no nieważne. Pewne rzeczy się kończą inne zaś mają szansę zaistnieć. Całkiem niechcący, spontanicznie bez planów, miało się jedno skończyć drugie być może zacząć ale "jak się nie wie co się chce..."
heh, ryją mi czapkę, kopią w dupę, klimat jak z kawałka "mówią mi" nie tyle że starzy nie tyle że ktoś tam, no ale wiesz ile razy można przymykać oko na to że niektórzy Cię wyprzedzili w pewnych dziedzinach życia. Tym bardziej staje się to jaskrawe jeśli kogoś widzisz pierwszy raz po 7 latach. i w pewnym momencie zastanawiasz się nigakurdwałot?! jak to możliwe, przecież to i tamto. całe życie była kretynką no może nie kretynką a zadufaną w sobie pizdą - niestawialną w żadnej postaci, no może jako druga połowa typa który miał na nazwisko śmieciuch. hehe. i jak to możliwe? No tak, tyle że jeżeli w pewnym momencie zauważasz że zaczynasz usprawiedliwiać sam siebie ( tłumacząc to sobie turbo głupotami ) to nie jest już tak jak zwykle. To nie to że niektórzy mają szczęście, protekcje, bogatych rodziców, błysk w oku, silę przebicia, fajny samochód. po prostu zostajesz w tyle. z ręką w gębie - bo przecież nie stać Cię na jakiekolwiek dorosłe gesty.
- eeeh, i co to z nami będzie Panie Radku?
- Ty sumienie spierdalaj, nie ryj czapy!

no i jak tu gadać ze samym sobą?



ps. chyba zacznę dbać o poprawność gramatyczną wpisów, bo pisze tragicznie
elosz kapelosz świat, jest mały