każdy ma to w sobie.
nie da się przed tym uciec,
schronić; tkwi i czeka na
odpowiedni moment.
niczym gen wpisany
w naszą przyszłość.
strach, lęk - przed.
ból i bezradność - po.
łzy niczym
wbite w oko szkło.
na samą myśl truchleję,
zachodzi mi mgłą wzrok.
żyję i czekam
na szok, rany
i ból.
ale nie mój.
tych, którzy odczują
moje odejście.