ale zapieprz ani chwilki dla siebie..

najgorzej jest zawieść ludzi którzy wierzą w nas, mówią, że jest w nas wiecej niż my widzimy, niż chcemy widzieć i nim wygodniej nam widzieć...

niecierpie jak ktoś odbiera mi wygodę, wole żyć pomału, poznawać ludzi i się z nich śmiać..

Dr. W - no Paweł ja nie wiem co zrobić żebyś Ty w końcu pisał, miałeś iść z tą recenzją, panie juz wiedziały, że Ci to opublikują, więc czemu nie poszedłeś??

- nie wiem, jakoś nie mogłem, nie sądze by to było dobre lub odpowiednie,

on- a co z tą pracą, będziesz pisał o Kisielewskim jako buntowniku i śmiechu Dygata??? Bo ten temat jest naprawde niezły, jakby Ci sie chciało to można zrobić kawał porządnej pracy, sam kiedyś chciałem pisać o Dygacie, a ja ciągle wierzę, że w przeciwieństwie do tamtych hmm.. będziesz piszący..

- mi zalezy bardzo na tym (hahaha) tylko właśnie nie wiem czy będe mógł (raczej nie) ale z Dygatem czuję pokrewieństwo uczuciowe, on jest jakby postacią z dzieł Gombrowicza i to postacią piszącą, chciałbym...

Może chciałem, kiedyś może tak, ale teraz?? czy ja naprawde mogę, przed moim wykładowcą czuje, że mogę sie otworzyć, że on wszystko jest w stanie zrozumieć (ale nikomu nie wysypie śmietnika siebie na głowę)... czy ja moge pisać o Dygacie, w którego książkach widze rozłożenie mojej osobowości na części i prześwietleniu ich, oglądaniu pod światło i nazywaniu..

to coś jakby małe streszczenie mojej osoby, czuję się dziwnie śmiesznie, nigdy tego nie przeżyłem, nigdy tak na to nie patrzyłem..

jastem wolny w swoim zamknięciu, związki.. heh, moje związki trwają do trzech miechów, gdy One chcą wiedzieć więcej a ja nie mam ochoty i możliwości dać z siebie więcej...

czy istnieje gdzieś kobieta jak zjawa, jedyna, idealna, umiąca żyć??? (bez zbędnych pytań)