Cokolwiek nie powiem, w pokoju za drzwiami, obok kuchni, obok łazienki, tak, w tamtym pokoju - będzie ciemniej. Mową rozjaśniam zastaną rzeczywistość, nadaję imiona niezrozumiałym reakcjom i bólom niewiadomego pochodzenia. Lokalizuję okiem, precyzuję palcem - mówię - tu mnie boli, a tu mnie bardziej. Wskazane serce i ząb delikatnie pulsują czerwonym światełkiem.
W pokoju za drzwiami, tam jednak, zawsze będzie ciemniej.