Kocham samotnosc, mimo ze nie jestem "samotna" czuje sie jakbym byla...zla oznaka co do zwiazku, no ale to przeciez zycie. Zastanawiam sie wlasnie nad nim..probujac dojsc do konkretnego rozwiazania. Jest trudno...ciagle "pod gorke" jak to ludzie mowia. Hah..ludzie...dziwne istoty...rania..kochaja..ufaja a potem przestaja...obgaduja ciagle myslac ze sa "lepsi" nie wiedzac ze kazdy ma takie same szanse...Kazdy zaczyna od jednego punktu..od takiego "startu" a gdzie skonczymy...to juz inna bajka..zastanawiam sie gdzie jest moja "meta"...