Rozmowa z ojcem:

ON: wiedzialem ze ten wyjazd Ci duzo da i ze dorosniesz ale myslalem ze posuniesz sie okolo dwoch lat w psychice ale widze ze posunelas sie o wiele wiecej i nie wiem czy to dobrze czy zle
JA: hmm...dobrze
ON: chyba masz racje..
JA: wiem
ON: nie wiem jak dajesz sobie rade z ta cala sytuacja..nawet nie slychac zeby to Cie naprawde tak bardzo przygnebialo a przeciez wzrok jest wazny..ja z mama ledwo dajemy sobie rade i wszyscy tutaj..
JA: musze sobie dawac rade inaczej zatracajac sie w tym jak wy juz dawno bym wyladowala w szpitalu..psychiatrycznym..