czuje kawalkami siebie, jak przez palce ucieka ze mnie magia, ta ktora wkradla sie pewnego poranku w moje serce. i poczulam sie tak dobrze z soba, wszytko wydawalo sie naokolo mnie pelne zycia, choc jak zwykle cos sie nie udawallo, cos spadalo i tluklo, to... to cos od srodka rozgrzewalo. to cos. duze COS. a teraz to wyplywa ze mnie.
upadlismy, by powstac, by odrodzic sie i isc dalej by..
to jest ina magia, od tej, ktora znasz, inne naginanie rzeczywistosci,inne bajania.
wiem dlaczego go nie widze, wiem, ze dopuk bede w neigo wierzyc calym sercem, on bedzie mogl stac obok mnie obserwujac, wiem, ze nie bedzie musial udowadniac swojego istnienia...
wiem.. bo wierze w neigo calym sercem, cala soba.

dla tego tak naprawde jeszcze sie nic nie stalo.

zakopie sie dzisiaj w ladne slowa, wylacze swiadomosc i zasne, by cos ladnego sie przysnilo, by pozwolilo obuszic sie swieza, mocna... i silniejsza.
kazdego dnia ucze sie wiecej, rozumiem wiecej i juz nei wchodze do tej samej rzeki, ide do przodu, do przodu...

pojdziesz ze mna?