Ostatnimi czasy bardzo narzekalam na moj wiek. Wlasnie w tej chwili zdalam sobie sprawe z tego jak niedojrzala osoba jestem. Mam zycie. To nie brzmi pozytywnie. Powinnam sie zamknac raz na zawsze. Kiedys mi sie marzylo, zeby byc niemowa...
O czym ja sobie myslalam, o czym ja sobie mysle, co ja sobie wyobrazam? Zyje marzeniami i jestem bardzo naiwna (heh), bo wierze w ich realnosc. Znowu nie jestem soba.








"Masz szare oczy. Wygladaja jak oczy starego wilka. Nie sa zadziorne, nie walcza. Patrza."



"Czuje jakby ktos zwiazal mi rece."


Wiesz co ja czuje? Jakby czas sie zatrzymal. Czuje sie jak snieg za oknem, nie moze stopniec bo cos go trzyma. Nie powinno go tu byc. Powinien byc juz w innej postaci. Naiwna...przeciez on chce tu byc, tyle na to czekal.
Chce obiecac, ze gdy snieg stopnieje, to ja ... zapomne. Chce, ale przeciz ni bede obiecywac.
Obsadzono mnie w zlej roli. Marnuje. Powinnam budowac. Zmiana.
Szarpie(sz) mna.