"...
-to dlaczego pani tak rozpaczała ? -zapytał Ravic
-Bo umarł! Umarł. Nagle przestał istnieć!
Nie można go było przywołać z powrotem! Umarł!
Już nigdy się nic na to nie poradzi. Nie rozumie pan
tego?- Joanna Madou usiadła na łóżku i wpatrzyła
się w Ravika
"Dlatego, że opuścił cię przedtem zanim zdołałaś ty jego
opuścić.Zostawił cię samą, zanim byłaś gotowa"- myślał
[...]
Nie ma nic bardziej niepotrzebnego niż skrucha.Niczego
nie można cofnąć. Niczego nie można naprawić.
Inaczej bylibyśmy świętymi.
W zamiarach życia nie leży nasza doskonałość.
Miejsce doskonałości jest w muzeum ..."


.